Muzeum KUL posiada jedną z największych i równocześnie najcenniejszych kolekcji nowożytnej plastyki ołtarzowej w Polsce. Od kilku lat – w ramach dotacji ministerialnych, współpracy z wyższymi uczelniami artystycznymi, a także zleceń komercyjnych – kolejne rzeźby poddawane są złożonym pracom konserwatorsko-restauratorskim. W 2021 roku dzięki finansowemu wsparciu MKDNiS zakonserwowanych zostało 18 figur powstałych w kręgu kultury artystycznej krzeszowskiego opactwa cystersów i w warsztatach puławskich. Wybór podyktowany został wysoką klasą artystyczną zabytków, ale też ich bardzo złym stanem zachowania, obligującym nas do pilnej interwencji konserwatorskiej. Z uwagi na wartości a rtystyczne, estetyczne, a także edukacyjne rzeźby te stanowią k luczowy element przyszłej stałej ekspozycji Muzeum KUL – w części poświęconej sztuce religijnej. Podjęte działania umożliwią w przyszłości stworzenie narracji, która stanie się bazą w nauczaniu o rozwoju plastyki okresu nowożytnego (upowszechnianie na dużą skalę wiedzy o artystycznej spuściźnie terenów obecnej Lubelszczyzny w szerszym kontekście sztuki środkowoeuropejskiej), a także elementem edukacji studentów, księży i opiekunów zabytków w zakresie ich ochrony i konserwacji.

W ramach zadania konserwacji poddane zostały kolejne dzieła znakomitego przedstawiciela tzw. warsztatów puławskich – Sebastiana Zeisla – tj.: trzy anioły z górnych partii ołtarza oraz dwie uskrzydlone główki anielskie. Niezwykle ważna z perspektywy przyszłej stałej ekspozycji jest też prezentacja mniejszych elementów snycerki ołtarzowej, powstałych głównie w warsztatach puławskich (XVIII w.), m.in. Jana Eliasza Hoffmana (uskrzydlona główka anielska), Jana Ferdynanda Kargiera (para puttów, trzy uskrzydlone główki anielskie) i nieokreślonych twórców (anioł, dwie uskrzydlone główki anielskie). Nieco inne oblicze sztuki późnego baroku reprezentuje wyróżniające się wysoką klasą putto z bliżej nieokreślonej pracowni oraz para aniołów. Ponadto ważnym zabytkiem z zakresu nowożytnej sztuki śląskiej jest wysokiej klasy, ponadnaturalnej wielkości, rzeźba Chrystusa z kościoła św. Wawrzyńca w Krzeszówku, pochodząca prawdopodobnie z XVII-wiecznego wyposażenia cysterskiego kościoła opackiego w Krzeszowie lub jednej z kaplic tamtejszej Drogi Krzyżowej – dzieło uznanego rzeźbiarza Georga Schrötera. Jest to ostatnia partia nowożytnych rzeźb ołtarzowych, która została poddana konserwacji dzięki dotacji ministerialnej. Zwieńczeniem projektu była wystawa czasowa pt. „Odzyskany blask. Barokowe rzeźby ołtarzowe ze zbiorów Muzeum KUL, odsłona trzecia” w siedzibie Muzeum KUL w dniach 1–17 grudnia 2022 r. oraz folder dokumentujący działania konserwatorskie.