Odświeżam koszyk
Dodano do koszyka
Historia BUDOWNICTWO ARCHITEKTURA
STRONA GŁÓWNA > Renowator > Artykuły techniczne > Tynki wewnętrzne na podłożach drewnianych
Nr 3/2015 quick-mix sp. z o.o.
Tynki wewnętrzne na podłożach drewnianych

Kościół w Strupicach w gminie Chojnów został wzniesiony w roku 1806. Wnętrze nawy głównej podzielono dwoma rzędami słupów, na których przed laty wspierały się empory. Obecnie na słupach oparty jest jedynie drewniany strop nad nawą główną.

Przez wiele lat ceramiczne pokrycie dachu nie było poddawane niezbędnym pracom remontowym. Na skutek licznych uszkodzeń w pokryciu doszło do zawilgocenia więźby dachowej, jak również drewnianej konstrukcji stropu nad nawą główną. Wieloletnie zawilgocenia doprowadziły do znacznych uszkodzeń drewnianej konstrukcji. Prace remontowe w kościele rozpoczęto od remontu więźby dachowej oraz od wymiany pokrycia dachowego. Po usunięciu przyczyn zawilgocenia stropu nad nawą główną można było przystąpić do remontu drewnianego sufitu. 

Początkowo wykonawca prac budowlanych chciał przeprowadzić remont stropu nad nawą główną przy użyciu płyt gipsowo-kartonowych, montowanych na ruszcie metalowym. Na takie rozwiązanie nie zgodziły się służby konserwatorskie oraz inwestor. Zgodnie z zaleceniami konserwatora, wykonawca został zobowiązany do wykonania tradycyjnych tynków wapiennych na podłożu drewnianym. Ponieważ wykonawca nie miał doświadczenia w wykonywaniu tynków na takich podłożach, zwrócił się do firmy quick--mix z prośbą o opracowanie technologii nakładania tynków.

Decydujące znaczenie dla trwałości tynków mineralnych na podłożach drewnianych ma właściwe przygotowanie podłoża. Należy zwrócić szczególną uwagę na sztywność podłoża, jego nieodkształcalność oraz takie przygotowanie drewnianej powierzchni, aby gwarantowała niezbędną przyczepność tynku. Przed laty, w celu zwiększenia przyczepności tynku do drewna, stosowano maty trzcinowe lub drewniane listewki, montowane do podłoża. 

Po zapoznaniu się ze stanem technicznym obiektu zaproponowaliśmy następujące rozwiązanie. Sprawdzenie stanu technicznegostarych desek, przymocowanych do konstrukcji stropu. Deski uszkodzone przez owady niszczące drewno, jak również zagrzybione, zostały usunięte. Cała drewniana konstrukcja więźby dachowej, stropu nad nawą główną oraz deski poszycia zostały nasączone preparatem grzybobójczym oraz zwiększającym odporność drewna na działanie ognia. Ubytki w poszyciu stropu uzupełniono nowymi, wysuszonymi deskami. W celu uniknięcia pękania tynków na skutek odkształceń poprzecznych drewna stosowano deski o szerokości maksymalnej 12 cm. Deski o większych szerokościach były rozłupywane na placu budowy. Do tynkowania przystąpiono po ok. 4 miesiącach od pokrycia konstrukcji stropu deskami.  

Prace tynkarskie rozpoczęto od zamontowania do drewnianego sufitu prętów stalowych o średnicy 4 mm. Do naprężonych i starannie zamocowanych prętów przymocowano ocynkowaną siatkę tynkarską. Siatka była układana na zakład, przywiązywana do prętów za pomocą drutu wiązałkowego oraz dodatkowo mocowana przy użyciu wkrętów do drewna. Po starannym zamocowaniu i usztywnieniu siatki obrzucono ją Obrzutką cementową MZ 4. Obrzutka usztywniła osiatkowane podłoże oraz utworzyła szorstką powierzchnię, niezbędną do zakotwienia tynku. Następnego dnia przystąpiono do wykonania tynku podkładowego, który został wykonany z Lekkiej zaprawy tynkarskiej MK5-L. Zaprawa MK5-L jest zaprawą lekką, produkowaną na bazie perlitu. W przypadku tynkowania sufitów drewnianych jest to zaleta, umożliwiająca dociążenie sufitu stosunkowo niewielkim ciężarem. Pierwsza, podkładowa warstwa zaprawy tynkarskiej miała grubość ok. 15 mm i została zatarta na ostro. Po ok. 7 dniach wykonawca ułożył wierzchnią warstwę tynku – również z zaprawy MK5-L. Warstwa wierzchnia miała grubość 10 mm i została zatarta na gładko. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa pojawienia się rys i spękań na powierzchni tynku cały sufit został dodatkowo przeszpachlowany Zaprawą do szpachlowania SHF. Zaprawa SHF jest zbrojona włóknem rozproszonym, zwiększa odporność tynku na powstawanie rys związanych z odkształceniami drewnianego podłoża. Zaprawa szpachlowa została zatarta przy użyciu wilgotnej gąbki i stanowi idealne podłoże dla powłok malarskich. Po około 28 dniach od zakończenia prac tynkarskich sufity zostały zagruntowane Silikatowym preparatem gruntującym MTG, a następnie pomalowane dyfuzyjną Wewnętrzną farbą silikatową LI 400. Paroprzepuszczalna farba wewnątrz kościoła eliminuje niekorzystne zjawisko kondensacji pary wodnej na powierzchni sufitu. Przyjęta technologia remontu drewnianego stropu pozwoli na wieloletnią, bezawaryjną eksploatację obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Opracował: Maciej Nocoń
Product Manager, quick-mix sp. z o.o.

Załączniki:
q-mix_3_2015.pdf
Bieżące wydanie

Renowacje i Zabytki
ZAMEK W MALBORKU - 1/2024

W numerze:

ZAMEK W MALBORKU


Dzieje budowlane zamku

Droga do UNESCO

Muzeum od kuchni

 

Wyróżnienia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Mecenas Kultury Miasta Krakowa

Nagroda "Złotego Pióra"

Złoty Krzyż Zasługi

Czytaj więcej